Voor de buitenwereld lijkt het het perfecte plaatje: je bent een slimme vrouw en liefdevolle moeder die de zorg voor haar hoogbegaafde hooggevoelige kinderen feilloos weet te combineren met een goede baan en relatie.

Maar van binnen voel je je leeg en eenzaam. De dagen voelen als een constante struggle alles goed te doen op je werk, voor je gezin, tijdens de school- en zorggesprekken, terwijl je het gevoel hebt er alleen voor te staan. Je bent compleet uitgeput en voelt je geen moeder maar een manager van een uit elkaar vallend gezin.

Herken je dit?

Thuis loop je op eieren omdat je kinderen zomaar kunnen ontploffen.

Ineens is het daar, de uitbarsting. Je probeert rustig te blijven, de juiste toon te vinden, de spanning te reguleren maar daar krijg je de kans niet voor want de kinderen vliegen elkaar in de haren en je partner schiet uit zijn slof. Je kinderen gaan richting de middelbare school en hun sterke karakters maken het er niet makkelijker op. Je weet dat hun hoogbegaafdheid en hooggevoeligheid een andere aanpak vraagt maar hoe dan als je zelf omvalt?! Dus probeer jij de brandjes maar te blussen om de lieve vrede te bewaren.

Je kijkt in de spiegel maar herkent de vrouw die jou aankijkt niet meer.

Wie is die vrouw? Je ziet vermoeidheid door het gepieker in de nacht, gespannenheid van het altijd aan staan. Je maakt je zo’n zorgen, want je hoogbegaafde hooggevoelige kind is ongelukkig en jij gaat eraan onderdoor van de stress en verdriet. De basisschool tijd loopt op z’n eind en jij bent deze doorgeworsteld. Je ziet een slonzige vrouw met een glinstering van de bruisende vrouw die je ooit was en wilt dolgraag goed voor jezelf zorgen maar dat lukt niet want je bent helemaal op. Je weet: dit ben ik niet.

Je sleept je door de dagen heen

Je voelt je gevangen in de dagelijkse taken. Je gaat van school naar werk naar schoolgesprekken, zorgafspraken, speelafspraakjes, hobby’s naar het huishouden. Je hoopt dat hun tijd op de middelbare school een frisse nieuwe start zal zijn maar dat duurt nog even. In de avond plof je doodmoe naast je partner neer en je scrollt doelloos op social media. Daar hoop je die ene tip te krijgen over het opvoeden van hoogbegaafde en hooggevoelige kinderen die alles zal veranderen maar het enige wat je ziet is: daar lijkt alles mooier en beter. En dat steekt.

Je voelt je eenzaam en machteloos.

Je hebt alles al geprobeerd maar goede zorg en onderwijs voor je kinderen laten op zich wachten, je praat regelmatig met je partner maar die trekt zich terug in zijn eigen leven, op school lijken ze een heel ander kind te zien en begrijpen ze niet wat er speelt. Dat zijn de twee gezichten van veel hoogbegaafde en hooggevoelige kinderen maar het lijkt alsof alleen jij die ziet. Je snakt naar die nieuwe start op de middelbare in de hoop dat daar alles anders zal zijn maar dat duurt nog een tijdje en je voelt leegte en wanhoop.

Je lijf en hoofd doen zeer en je voelt je een emotioneel wrak.

Het pad wat jouw kind bewandelt voelt net als die van jou vroeger in de hogere klassen van de basisschool en de boosheid en het verdriet van jouw kind voelt als dat van jou. Je hoofd draait overuren, je lijf doet pijn en soms voelt het alsof jij het probleem bent. Maar dit is jouw reactie op jarenlange overbelasting, onzichtbare stress en een leven waarin jij nergens meer ruimte krijgt.

Soms denk je stiekem: “waren mijn kinderen maar normaal geweest, en ik ook”

En die gedachte maakt dat je je schuldig voelt en intens verdrietig. Want je houd zielsveel van je kinderen, je bent trots op ze hoe ze hun eigenheid en eigenWIJSheid ontwikkelen, wilt ze voor geen goud missen én gelukkig zien maar niet ten koste van jezelf. En je voelt: je bent niet het probleem, je bent gewoon opgebrand van alles alleen dragen. Je voelt je ten onder gaan in de storm van het opvoeden van intens pittige kinderen,

Maar zover laat je het toch niet komen?

Plan daarom gelijk een gratis adviesgesprek in.

Zelfs middenin de storm blijft liefde het anker. Maar ook een anker heeft grond nodig om te rusten.’

---

Over mij

---