Het is zoals het is, wat een heerlijke gedachte

Ze is pas net 4 jaar en toch al een ontzettende bron van inspiratie. Deze week nam onze jongste afscheid van de opvang en ging voor het eerst naar school. Waar ik met een brok in mijn keel de juffen van het kinderdagverblijf gedag zei, liep zij weg alsof er niks ging veranderen. Het is gewoon zoals het is. Vandaag stond ze op met de woorden: “ik ben zo blij, want vandaag ga ik naar de basisschool”. Samen met haar broer bracht ik haar weg, zei ze me gedag alsof er ook nu niks anders was en stapte zo de klas is. Ze opende letterlijk een nieuwe deur. Heel natuurlijke en normaal. Het is gewoon zoals het is.

Deurtje open, deurtje dicht

Zelf vind ik het afsluiten van oude tijden en dingen best wel eens een dingetje. Dan laat ik de deur op een kiertje staan om hem vervolgens weer open te zwaaien. Tot ik mijn lessen genoeg geleerd heb en ik de deur met een ferme smak dicht gooi en op slot doe. En dan vervolgens de gedachte: had ik dat maar veel eerder gedaan. Teveel overdenken, hier en daar een vleugje faalangst en in de comfortzone blijven hangen zijn voor mij geen vreemde.

Het gekke is dat juist een nieuwe deur openen me redelijk makkelijk afgaat. Daar krijg ik energie van, daar gaat mijn bloed sneller van stromen en mijn hart sneller van kloppen. Tot af en toe het groene draakje angst weer om de hoek komt kijken. Maar over het algemeen weet ik dat draakje wel te temmen.

Leermoment en valkuilen

Inmiddels heb ik wel geleerd dat ik geen type ben om te lang in het oude te blijven hangen. Ik kwam er achter dat ik juist prikkels nodig heb om te voeden. Dat een gebrek aan uitdaging juist voor mij de grootste bron van lusteloosheid en zelfs depressie klachten bleek te zijn. En dit terwijl ik dacht dat ik gewoon zo ontzettend bang was voor verandering dat ik me soms erdoor verlamd voelde. Het grootste cadeau wat ik mezelf heb gegeven en nog steeds geef, is ruimte voor persoonlijke ontwikkeling. Boeken, cursussen, opleidingen, ik plan er tijd voor in, want dit helpt mij zo goed verder. Ook goede begeleiding heeft me geholpen flinke sprongen vooruit te maken wat ook wel even een dingetje was, hulp vragen. Ik snap nu dat het een proces is wat levenslang doorgaat en ik mijn pad zelf mag uitstippelen. Met hier en daar een valkuil of beter gezegd leerkuil om van te leren. Met het besef dat ik de sleutel zelf in handen heb.

Rotsvast vertrouwen

Ik heb een rotsvast vertrouwen dat alles met een reden gebeurt. Dat er mooie dingen gebeuren zodra ik de juiste positieve mindset uitstraal en uit de comfortzone stap. En dat het vaak enkel gedachtes zijn die me belemmeren. Lukt het altijd om positief te zijn? Zeker niet! Hou ik het vertrouwen ook op momenten dat ik het zelf niet meer voel? Zeker wel! Dit vertrouwen heeft me op een aantal zeer moeilijke momenten op de been gehouden. Het gevoel toen ik met hulp van een coach mezelf van belemmerende gedachtes bevrijdde en ik mijn figuurlijke luchtballon weer voelde opstijgen, was ronduit magisch. Waarschijnlijk hing mijn luchtballon al tientallen jaren super laag. Iets wat totaal niet bij mij past.

Mooie les

Deze week leerde ik dus een mooie les. Weer meer te leven in het moment. Sluit de ene deur, omdat het is zoals het is. Open de andere deur, omdat het is zoals het is. Denk vooral niet teveel na maar denk vooral: ik heb er zo veel zin in!