Soms zijn er van die dagen dat je bij het opstaan al voelt, dit wordt ‘m even niet. Vandaag was had ik een dag. Na een heerlijke onbezorgde grote vakantie gingen de kinderen deze week weer naar school. Toch best spannend, vooral voor de oudste nu hij naar de middelbare gaat.
Intense achtbaan
Hoewel hij er ontzettend veel zin in heeft en elke dag netjes op tijd vertrekt, vergt het toch een hoop. Een lange fietstocht, vroeger uit bed en alles en iedereen is nieuw. Een hoop prikkels en dat gaat niet in de koude kleren zitten. Hij voelt en ervaart alles super intens en het is soms nog lastig om dit te ventileren. Dit zijn dus ook een hoop positieve prikkels waar hij mee om moet gaan. Aangezien hij het niet van een vreemde heeft, ervaar ik het ook intens. Intens trots dat hij dit zo goed oppakt na jaren ingedut te zijn op de basisschool. Intens spannend omdat het grote LOSLATEN begonnen is. Het is toch wel wat voor mijn moederhart, van de school om de hoek naar een half uur fietsen. Oké, ik ben vroeger ook ontzettend verwend met de middelbare school dichtbij dus ook dat speelt mee. Maar toch, we zitten deze week gewoon samen in een achtbaan van emoties. En ik vermoed dat dat nog wel een paar weken zal duren.
Innerlijke stemmetjes
Vanochtend werd ik wakker met het gevoel dat ik de dekens over mijn hoofd wilde trekken en de boel de boel laten. Wat natuurlijk helemaal niet gaat als twee kinderen de deur uit moeten. Maar mijn intensiteit uit zich regelmatig in een zeer lijf. Hoewel ik prima weet hoe ik goed voor mezelf moet zorgen en niet over mijn grenzen moet gaan, blijft het teveel zorgen en zorgen maken toch een valkuil. En dan sputtert mijn lijf gewoon tegen. Na het naar school brengen van de jongste zou ik gaan sporten. Maar toen kwamen mijn 2 stemmetjes tevoorschijn. Mijn engeltje en mijn duiveltje zoals ik ze altijd noem. Die kunnen zo gezellig kletsen samen.
E. “kom op Lin, ga lekker sporten en daarna voel je je vast beter.”
D. “ ach joh, meld je af en kruip met een kop koffie en chocola op de bank met Netflix. Sporten kan een andere keer ook wel. Je lijf doet nu zo veel zeer”
E. “ja maar sporten is goed voor je lichaam en geest, je komt even uit je negatieve bubbel in een andere omgeving en na afloop voel je je altijd zo fijn”
Vandaag won mijn engeltje en besloot ik te gaan sporten. Het ging eerst voor geen meter maar ik heb mijn “normale” tempo aangepast en was vooral trots. Ik heb het toch maar weer mooi gedaan! Goed naar mijn lichaam geluisterd wetende dat sporten geluksstofjes aanmaken om weer positieve energie te krijgen.
Keuzes maken
Zo besloot ik dus van een baaldag en jippiedag te maken! Elke keer hebben we de keuze welke route we nemen. Begrijp me niet verkeerd, ik kies ook regelmatig voor een baalmoment. Dan hangt er een donderwolk boven me en wil ik niks en niemand. Dit wordt door een gevoel of incident getriggerd en dat verstop ik niet onder een mantel van tjakka momentjes en positief gedoe. Op sommige momenten kies ik er voor om boos te zijn, om met wat lekkers in bed te kruipen en Netflix te kijken of een lekker potje te janken. Want zo krijgt het gevoel of incident een plekje, mag het er gewoon even zijn en wordt het daarna vanzelf wat luchtiger. Want leven met intensiteit en met intense kinderen is vaak gewoon heel pittig. Dan heeft mijn lijf en mijn hoofd echt zo’n moment nodig en is happy de peppie doorgaan echt niet de oplossing. Vaak knap ik na een tijdje zwelgen in mijn slachtoffergevoel vanzelf weer op. En voel ik dat moment aan, dan kies ik voor de rest van de dag een jippiedag.
Fijne lijn
Want ik weet dat het een fijne lijn is. Die keuze tussen in de slachtofferrol blijven zwelgen of mezelf een schop onder de kont geven en er wat moois van maken. Blijf ik te lang zwelgen dan word ik overmand door negatieve gevoelens en zit ik in een neerwaarts spiraal. Kies ik ervoor er een positieve draai aan te geven dan weet ik dat ik stapje voor stapje mijn donderwolkje weer kan verdrijven. Dit leer ik mijn kinderen ook, je mag kiezen uit een baaldag of een jippiedag. Jippiedag is een term uit een kinderserie dus heel herkenbaar voor ze inmiddels. Wat had het een hoop gescheeld als ik dit jaren eerder had geleerd! Dat dit een onderdeel van scholing was geweest en hoe mooi het zou zijn als dit een onderdeel zou kunnen worden binnen het huidige onderwijs.
Vandaag heb ik besloten dat de rest van de dag een jippiedag is! Met wat extra rust voor mijn lichaam en misschien niet in de hoogste versnelling. Maar een versnelling lager kom ik er ook en vooral niet te streng voor mezelf. Genietend van het na-het-sporten-gevoel, de zon en alles en iedereen waar ik dankbaar voor ben.
Een hele fijne dag, hopelijk een overwegende jippiedag!